นิทานอีสป เรื่อง ลาอยากร้องเพลง
วันนี้จะมาเล่า นิทานอีสป เรื่อง ลาอยากร้องเพลง ให้ฟังกัน เรื่องราวจะเป็นยังไงมาอ่านกันเลย
จักจั่นมักจะส่งเสียงร้องเพลงอย่างไพเราะตลอดเวลา ลาจึงถามจักจั่นว่า "เพื่อนเอ๋ย เจ้ากินอะไรหรือ
จึงมีเสียงที่ไพเราะนัก" จักจั่นยิ้มเเล้วตอบว่า "อ๋อ อาหารของข้าก็คือน้ำค้างไงล่ะ" ลา
จึงเข้าใจว่าเพราะจักจั่นกินเเต่น้ำค้าง อย่างเดียว จึงได้มีเสียงไพเราะ เช่นนั้น ถ้าตนลองกินน้ำค้างบ้าง
ก็คงจะร้องเพลงได้ไพเราะอย่างจักจั่น ตั้งเเต่วันนั้นลาก็กินเเต่น้ำค้าง ไม่กินหญ้าที่เป็นอาหาร ของตน ไม่ช้าไม่นานนัก
ลาก็ตายไปเพราะ ความหิวโหย
นิทานเรื่องนี้ให้คติสอนใจ และสอนให้รู้ว่า สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้อื่นอาจเป็นสิ่งที่เเย่ที่สุดสำหรับเรา
(จบบริบูรณ์)
จักจั่นมักจะส่งเสียงร้องเพลงอย่างไพเราะตลอดเวลา ลาจึงถามจักจั่นว่า "เพื่อนเอ๋ย เจ้ากินอะไรหรือ
จึงมีเสียงที่ไพเราะนัก" จักจั่นยิ้มเเล้วตอบว่า "อ๋อ อาหารของข้าก็คือน้ำค้างไงล่ะ" ลา
จึงเข้าใจว่าเพราะจักจั่นกินเเต่น้ำค้าง อย่างเดียว จึงได้มีเสียงไพเราะ เช่นนั้น ถ้าตนลองกินน้ำค้างบ้าง
ก็คงจะร้องเพลงได้ไพเราะอย่างจักจั่น ตั้งเเต่วันนั้นลาก็กินเเต่น้ำค้าง ไม่กินหญ้าที่เป็นอาหาร ของตน ไม่ช้าไม่นานนัก
ลาก็ตายไปเพราะ ความหิวโหย
นิทานเรื่องนี้ให้คติสอนใจ และสอนให้รู้ว่า สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้อื่นอาจเป็นสิ่งที่เเย่ที่สุดสำหรับเรา
(จบบริบูรณ์)
